miércoles, 3 de junio de 2009

Μιά 'Αλλη Ματιά Γύρω Μας


Είναι σχετικά δύσκολο να φτάσει κανείς στη δουλειά του χωρίς να σκεφτεί τί πρέπει να οργανώσει, τί του έχει λάχει να κάνει και τί εκκρεμότητα απέμεινε από την προηγούμενη. Αυτό γίνεται ακόμη δυσκολότερο, όταν ακολουθείς την ίδια διαδρομή, βλέπεις τις ίδιες παραστάσεις, περνάς απο τα ίδια στενά, βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους να πηγαίνουν στις δικές τους δουλειές, οι περισσότεροι είμαστε στην ώρα μας.


Πόσο ξαφνικά αλλάζουν όλα όμως μόλις αργήσεις δέκα λεπτά, ή σαν προχθές, που αντί να διασχισω την πλατεία από την αριστερή πλευρά, οπως το συνηθίζω, πέρασα απότο δεξί πεζοδρόμιο, την έκοψα στη μέση, μέχρι του στάθηκα να δω το συντριβάνι στο κέντρο, πρώτη φορά μετά από τοσο καιρό. Και αφαιρέθηκα προς στιγμήν, ξέχασα που πήγαινα και πόσα είχα να κανω, και ακουγα στην άκρη των ακουστικών το νερό να τρέχει μπερδεμένο με την γραφομηχανή των Balmorhea παρά με το πιάνο τους, διαπίστωσα οτι μέχρι και ο κηπουρός που καθαρίζει την πλατεία καθε πρωι, ακούει κι αυτός κάτι δικό του –που δε μπορεί να φτάσει στα δικά μου αυτιά- αλλά είναι κι αυτό μπερδεμένο με τον ήχο των πεσμένων φύλλων που σέρνονται στην σκουπα του.


Και όσο προχωράω, βλέπω ανθισμένες γλάστρες στα μικροσκοπικά μπαλκόνια των παλιών κτιρίων, γλάστρες που δεν υπήρχαν πριν δύο μήνες, και πολύχρωμους παιδικούς μύλους να γυρίζουν, και το καλλίγραμμο πόδι μιας κούκλας βιτρίνας, αλλοτε γυμνό και άλλοτε να προβάλει προκλητικά και να κοιτάζει με στεγνό βλέμμα, βλέπω και μερικές μπορντούρες στα παράθυρα, και τις ξύλινες πόρτες γυαλισμένες με κερί -για να μην φθαρούν- που μυρίζει ρετσίνι, το ίδιο και οι θυρεοί, χρόνια σκαλισμένοι δίπλα απο τα κουδόυνια...ανώνυμα αυτά, primero B, bajo izquierda, 3º interior 4, 5º centro…χωρίς ονόματα αλλά με ζωή, σίγουρα έχουν ζωή, γιατί σήμερα η μέρα μυρίζει ζωντάνια μόνο από την πρωινή αύρα...γι’ αυτό κι εγώ, ζωντανός, βιάζομαι τώρα για τη δουλειά, πάλι θα αργήσω...και ακόμη δεν έχω σκεφτεί τί πρεπει να κάνω

No hay comentarios:

Publicar un comentario