Βρέθηκα σε ένα κατάμεστο γήπεδο, με μία κερκίδα όπως πάντα στο πέταλο να χορεύει ρυθμικά και να φωνάζει με φορητά μεγάφωνα, οι υπόλοιποι, άντρες και γυναίκες ήσυχοι στις θέσεις τους, με τα σποράκια, τα σαντουιτσάκια τυλιγμένα στα αλουμινόχαρτα για το διάλειμμα, ήταν και κοντά η ώρα του δείπνου, κανα μπαφάκι να περάσει και η ώρα πιο χαλαρά, ακόμη και με κουβέρτες μερικοί, και δεν ήταν λίγοι όλοι τους, κοντά 50.000. Η ατμόσφαιρα έπρεπε να ζεσταθεί πριν το ματς, με δυο τρεις μπίρες, φάσεις και σχόλια από τους απογευματινούς αγώνες, με φάτσες που νομίζεις ότι τις βλέπεις σε κάθε γήπεδο (ναι, αυτές που το λιγότερο που φοράνε είναι το τρίχρωμο κασκόλ, τους λείπουν κανα δυο δόντια και ίσως και καμιά καλή ουλή στο μάγουλο κτλ). Και με αυτά και με εκείνα, μπαίνοντας στο γήπεδο είχες την αίσθηση ότι μπήκες σε κάποια σικ συναυλία.
Ο διαιτητής έκανε τα πάντα για να μας εκνευρίσει, ωστόσο μόνο ένα μπουκάλι νερού πετάχτηκε στον αγωνιστικό χώρο, ούτε το αντίπαλο γκολ κατάφερε να εξαγριώσει τα πλήθη, ούτε ένας αναπτήρας, ένα κέρμα, κάτι, δε ζήτησα φωτοβολίδες, αλλά να, μια αναστάτωση, ένα τζέρτζελο, να τσινηθούμε λίγο περισσότερο, να ξεδώσω ήρθα, αλλιώς καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού μου και έβριζα. Ούτε καν εκείνες οι κλασικές φάτσες δεν τόλμησαν. Κι ας μου έκανε κάπως περίεργο η έλλειψη κιγλιδώματος, λίγο ακόμη και θα χάιδευα τα μαλλάκια του Cun εκεί στον πάγκο. Τέτοια οικειότητα και τέτοια καλοσύνη. Ως και το χειρότερο που ακούστηκε για τον διαιτητή ήταν το «παλιάτσος»! Και δε μπορώ να πω, πέτυχα σε καλό ματσάκι, αλλά τόση φασαρία, τόση ταλαιπωρία, καλύτερα και πάλι το λέω στον καναπέ, θα έβλεπα και τις επαναλήψεις σε αμφισβητούμενες φάσεις και γκολ, θα έπινα και μια μπίρα που θα μου επιτρεπόταν, θα κρύωνα λιγότερο...
Το προχθεσινό ντέρμπι Real – Atleti των 15χρονων είχε περισσότερο νεύρο, μικρή κερκίδα αλλά φανατική, διασκεδαστικό όσο δεν πάει, και εκεί παιζόταν και το μέλλον τους, είχε όσο να πείς την αγωνία στο full, έκανες και το κομμάτι σου με τα γυαλιά ηλίου και το μπλοκάκι υπο μάλης…Και νομίζω εκεί θα επιστρέψω, στο χαβάλε του μικρού, ίσως και της παλιάς αλάνας.
υγ. απλή υπενθύμιση για το μαρτίτσι από σήμερα, μην μας κάψει ο ήλιος...κυρίως για όσους πάμε για σκι
No hay comentarios:
Publicar un comentario