Η διάθεση είναι στα καλύτερα της, βοηθάνε οι υψηλές θερμοκρασίες, ο ασυννέφιαστος ουρανός, ενώ αντίθετα σε προσγειώνουν το υποχρεωτικό ωράριο, οι τηλεφωνικές κλήσεις, η φωνή του αφεντικού. Πάλι καλά που υπάρχουν τα “ευέλικτα μέσα εργασίας”, και αναφέρομαι στο πολύ μικρό σάλτο από τους πίνακες του excel στις ταξιδιωτικές ιστοσελίδες, δύο click όλα κι όλα με το ποντίκι. Και έχει μέρες που ψάχνω να κατέβω στο Cabo de Gata, εκείνο το ακρωτήρι που χώνεται μέσα στη Μεσόγειο, μεταξύ της ιδιόμορφης για την Ευρώπη ερήμου –που κάποτε γυρίζονταν ταινίες Φαρ Ουέστ- και του Σκοπέλου των Γοργόνων –που κάποτε περνούσε ο κάθε Οδυσσέας και μαγευόταν. Εκεί βρίσκονται και άλλα καλά κρυμμένα που περιμένουν να τα ανακαλύψουν, να τα γευτούν, να ακουστούν...Εκεί βρίσκεται και ο Jaime φύλακας του μοναδικού φυσικού κάλλους. Εκεί ταξιδεύω κι εγώ τώρα μέσα από μια 15άρα οθόνη, ελπίζοντας ότι θα μπορέσω να φορέσω εκείνο το λουλουδένιο στεφάνι όταν πρέπει, για να με καλωσορίσει η φύση και να την καλωσορίσω κι εγώ.
No hay comentarios:
Publicar un comentario