miércoles, 13 de julio de 2011

Cuando huele a monte...


Νωρίς, το ξυπνητήρι έγραφε 7:16 πμ και με βρήκα ζαρωμένο και διπλωμένο με το μοναδικό σεντόνι του κρεβατιού, άχρηστο τον τελευταίο μήνα. Σε αυτά τα «υψίπεδα» ο ήλιος καίει, η θερμοκρασία τα απογεύματα δεν πέφτει από τους τριανταπέντε και η υγρασία σε πνίγει σχεδόν όλο το καλοκαίρι, αν και χωρίς βροχή, ούτε μια σταγόνα. Το έχω συνηθίσει. Καθώς και να κοιμάμαι αργά, πλατύς και γυμνός. Περίπου τρεις μήνες.

7.18 πμ έβγαλα το κεφάλι έξω από το παράθυρο, συνέχιζα ζαρωμένος. Και όρμησε φρέσκος αέρας και δροσερός. Μια-δυο φορές συμβαίνει μέσα στο καλοκαίρι, το υψόμετρο σκέφτομαι. Και αμέσως μου μύρισε βουνό. Και κρύα τρεχούμενα νέρα. Και ρετσίνι. Και τις λίγες φορές που ξυπνάω έτσι μες στο κατακαλόκαιρο, πάντα έρχεται η ίδια εικόνα στο μυαλό μου.


Εκεί, μέσα σε ένα ξύλινο σπίτι που τα πάντα έτριζαν, κάτω από κουβέρτες και με το παντζούρι ανοιχτό, να ακούγονται τα νερά των τεσσάρων γραμμάτων όλο το βράδυ, το πρωί ήθελα μόνο ζεστό καφέ και μια βόλτα μέχρι την πλατειούλα. Ταξίδι ολόκληρο που μύριζε απλά καλοκαίρι στο βουνό. Και μυρίζει από τότε ενίοτε και η Μαδρίτη, όπως σήμερα. Μέχρι τις 7.23 πμ. Αν και έχουν περάσει χρόνια.

3 comentarios:

  1. teleia! sinexizis vlepw ... les na rafw kai egw kathe vdomada gia ta mathimata pou grafw ? o-e-o? thelw ilikrina na se gdarw! thelw diakopes!!!!!!!!!!!!!!!!!! klaps klaps klaps klaps!

    ResponderEliminar
  2. Αυτά είναι τα όμορφα ξυπνήματα!

    ResponderEliminar
  3. όμορφο πολύ...

    ResponderEliminar