miércoles, 14 de diciembre de 2011

Perdidos por Castilla


Σαν ένα ξεχασμένο στολίδι, όχι της εποχής, χωρίς λαμπάκια και φάτνες, αλλά υπέρ του δέοντος vintage για να είναι απλά μόδα, μία βιτρίνα με κιτρινισμένες από το χρόνο δαντελένιες κουρτίνες πιασμένες στο μέσο με ρετάλια, δυο τρεις γλάστρες με πλαστικά φυτά για τη διακόσμηση, τα απαραίτητα αφισάκια / φωτοτυπίες με τις εκδηλώσεις του χωριού, την μικροπαρέλαση των τριών μάγων, τον διαγωνισμό mus (βλέπε αντίστοιχα μπιρίμπα), το πρωτοχρονιάτικο λαχείο του ιδίου, άντε και καμιά φιλαρμονική ανήμερα των χριστουγέννων.

Αυτές είναι οι λεπτομέρειες, εκείνο που μετράει είναι η morcilla, το chorizo, το lechal και τα απαραίτητα για ένα cocido, όλα με ονοματεπώνυμο – εγγύηση για το χωριό και τα πέριξ του, σε ένα κρεοπωλείο που θυμίζει το σαλόνι της γιαγιάς μου, με τις ίδιες καρέκλες αλλά αναμονής.

Το τζάκι έχει κάνει κάρβουνα, το αρνάκι έχει ήδη αρχίσει να σιγολιώνει, η καταχνιά δεν λέει να φύγει παρόλο που η φλόγα όλο και δυναμώνει, ιεροτελεστία...

1 comentario: