...de toda la vida

‘Ηταν μια εβδομάδα με αρκετές αργίες, τόσες όσες χρειάζονται για να πεις ότι έχεις σκάσει από φαγητό και ποτό αυτές τις ημέρες που απέμεινες στην πρωτεύουσα. Και δεν έλειπε τίποτα από το συγκεκριμένο σχέδιο: πρωινό της καταλονίας ή brunch αναλόγως προσαρμοσμένο, γεύμα με σούπα για πρώτο και ψητό για δεύτερο, ρυζόγαλο με καφέ ταυτόχρονα, μεζεδοκαταστάσεις ή ψάρι στα κάρβουνα, aperitivos πριν και digestivos μετά, μπίρες, μηλίτες, τσίπουρα και άλλα οινοπνευματώδη, βαριά και μη...

Έχει μπει και ο χειμώνας για τα καλά, μετά τις βροχές που πλημμυρίζουν τα στενά, οι θυρωροί διεκδικούν την ύπαρξή τους καθαρίζοντας τα μισοσαπισμένα φύλλα μπροστά από τις πολυκατοικίες, κόσμος περπατά σχεδόν στις μύτες (μην λερωθεί; μην πέσει; μην ενοχλήσει τους επί τω έργω;), δαιμονισμένα αυτοκίνητα ακινητοποιημένα στις διασταυρώσεις, έρημα πάρκα και πλατείες όταν σκοτεινιάζει η μέρα, μόνο κάποιες τζαμαρίες κρύβουν βλέμματα, όπως εκείνα τα ψάρια πίσω από τη γυάλα.

Εκεί μέσα θα πιούμε κι εμείς ένα ζεστό τσάι, με τις ψιχάλες να δυναμώνουν και να θολώνουν το τζάμι που μας άφηνε να αντικρύζουμε τον καθεδρικό και το πάρκο στο πλάι του, ύστερα θα συμπληρώσουμε το κέικ καρότου με μία ξεροψημμένη φέτα χωριάτικο ψωμί με έντονης γεύσης κρεμώδες κατσικίσιο τυρί και καραμελωμένες ροδέλες κρεμμυδιού ή μαρμελάδα βατόμουρο, η βροχή δε λέει να σταματήσει, ας καθήσουμε λίγο ακόμη για ένα χυμό σταφυλιού ή ένα λεμονάτο βερμούτ ώστε να μας ανοίξει για τα καλά η όρεξη με και να μας προσγειωθούν στο τραπέζι οι γεμιστές με κιμά και πιπέρια πατάτες και το εκλεκτικό lacón με μπόλικη πάπρικα και θαλασσινό αλάτι, συνοδευόμενα από μηλίτη της Asturias.

Σύγχρονες αλλά κλασικές συνήθειες ντυμένες με gastronomía fusionada: από το πρωινό στο aperitivo και στο καπάκι στο γεύμα με παραδοσιακές αλλά ανανεωμένες γεύσεις. Γιατί τον ισπανό δύσκολα τον ξεκολλάς από τις συνήθειές του, πρέπει να βρεις τον τρόπο να του πλασάρεις το καινούριο χωρίς να τον αλλάξεις, κάτι που -μεταξύ μας- το βρίσκω αρκετά ευφάνταστο. Και λέω μεταξύ μας γιατί ποτέ δε θα παραδεχθούν αυτή την προσκόλληση, γι’ αυτούς είναι μία ανεπίτρεπτη καινοτομία η ρόκα στη σαλάτα: είτε σκέτη είτε καθόλου...