Tramacastilla



Θεωρώ πολύ τυχερούς εκείνους που μπορούν να μιλούν τη γλώσσα (ή μάλλον την ντοπολαλιά) αυτού του τόπου σε τέτοιο βαθμό που ο συνομιλητής να μη τους θεωρεί περαστικούς. Κι αυτό γιατί τους ανοίγονται, τους φέρονται σαν από πάντα να έχουν μεγαλώσει εδώ, προσπερνούν τυπικές ερωτοαπαντήσεις και σου ιστορούνε διάφορα ασήμαντα και καθημερινά, και κυρίως αστειεύονται με το ίδιο χιούμορ, χωρίς επεξηγήσεις και αστερίκ που συμπίπτει, ισχυρός συνδετικός κρίκος.

Κάπως έτσι άλλαξε ένα τετραήμερο, εκεί που συνήθως δεν βλέπεις παρά μόνο δάση και απόκρημνες πλαγιές, που ακούγεται μονάχα ο άνεμος και τα πολλά νερά, σε ένα χωριό κρυμμένο και αποκομμένο. Ένα τετραήμερο που ξεκίνησε εντελώς συμβάτικα (κλασική χειμερινή εκδρομή για σκι) που όμως οι πολλές βροχές το κατέστησαν λαογραφικό και νοσταλγικό.

Με ένα somontano στο ποτήρι σου και τσιμπολογώντας (κυριολεκτικά) migas con uvas, οι λιγοστοί κάτοικοι σε πλησίασαν και σου διηγήθηκαν μύθους και μυθεύματα, άλλοτε διασκεδαστικά άλλοτε ανατριχιαστικά: από την μεγαλύτερη ιερά εξέταση και καύση μαγισσών και δαιμονισμένων γυναικών στο δάσος, εβδομήντα τον αριθμό, που συνεχίζουν και στοιχειώνουν το χωριό ως άλλες κυρα-Φροσύνες μέχρι τα καλαμπούρια των αγροτομεταναστών στον γαλλικό κάμπο και τα κάλαντα των Φώτων.

Και όσο ρέει το somontano στον ουρανίσκο σου, τόσο πιο πολύ σκοτεινιάζει αυτός ο τόπος και τόσο πιο μετέωρος νιώθεις...σου θύμισε λιγάκι το πως επιπλέεις πάνω στο παρθένο χιόνι, με προσοχή μην τυχόν και ο άνεμος σε βγάλει προς το πυκνό ρουμάνι...κι όμως, θα ορκιζόσουν ότι μπλέχτηκαν γυναικείες κραυγές με εκείνες του μπούφου...

ΥΓ. Το somontano είναι ένα κόκκινο (συνήθως) κρασί από την ομώνυμη περιοχή στους πρόποδες των Pirineos ενώ οι migas con uva είναι ένα τυπικό φαγητό του "βοσκού", αποτελούμενο από τηγανιτά τρίμματα ψωμιού, κρεμμύδι, σκόρδο, αλάτι, ζωικό λίπος και άλλα "περισσευούμενα" που στην περιοχή της Aragon σερβίρεται με ρώγες σταφύλι.