Καλημέρα, οπως θα σου απαντουσε η πλειοψηφία των νεων κατοικων αυτής της πόλης, και μαλιστα με καπως βαριεστημενο υφος, λογω της γνωστης σαββατονυχτερινης resaca, ποτά βομβες, υπερβολική καταναλωση, χανω λιγακι τον έλεγχο, τον χάνω λιγο περισσοτερο αλλα δε βαριεσαι, Κυριακη αυριο, ξεκούραση. Κι ειναι ήδη 18.13.
Πέρα απο τη γειτονισσα, που ποτέ δεν ξέρω ποσο νωρίς σηκώνεται, αλλα πάντα μετακινεί τη μπουγάδα μου για να απλώσει τη δική της στις πιο περιεργες ώρες, νομίζω οτι όλοι οι υπόλοιποι ακομη ρευονται το whisky που μπερδευτηκε με τα λιγδερά πρωτοπρωινά churros στο μπαλωμένο στομάχι (αληθεια, νομιζω οτι και μόνο αυτοι οι βουτηγμενοι στο λάδι λουκουμαδες στις 5 η ώρα το πρωι είναι αρκετοι για να σου φερουν αναγουλα, αλλα οταν δε βρισκεις ουτε ενα τυροπιταδικο ανοιχτο και οι κινέζοι με τις talariñes τους εχουν παει ήδη για ύπνο,ειδικα το σαββατο που το χρηματιστηριο του χτυπαει ζενιθ -εκει δεν υπάρχει κριση- δεν υπάρχει και άλλη λύση, και το έχω κανει κι εγω ρε γαμωτο, και οχι μια και δυο!).
Χθες ομως ήταν μια απο τις λιγες φορες που σαν εξωγήινος εμεινα μεσα, για καμια ταινια, περισσοτερη μουσική, μαγειρικη ισως, (vamos, αδιανόητες ασχολιες για σαββατο βραδυ και μονος) για να διαπιστωσω οτι το πρωινο της Κυριακης, αν δεν εχεις κανονισει εκδρομη στην εξοχή, ειναι οτι πιο βαρετο σε μια πρωτεύουσα. Όλοι εχουν κλειστα τα κινητά τους ή απλά σε αγνοούν, δεν υπάρχει bar ανοιχτο έστω για να αγοράσεις τσιγαρα, απλά φτιαχνεις ένα φραπεδάκι μήπως και αισθανθείς σε άλλο τόπο.
Κι εκεί που χαζευεις σε mail, facebook, taringa και αλλα τετοια, διαβαζεις καμια ψηφιακη κυριακατικη και προσπαθεις να εστω να κοινωνικοποιηθεις μεσω δικτυου, τσουουουπ, ανακαλύπτεις οτι οι Lullatone εχουν εδω και λιγο καιρο καινουριο δισκο. Και παιζει ασταμάτητα απο τοτε, και δεν ακουω ουτε τα τηλέφωνα, ουτε τη γειτονισσα που ισως να αλλαζει θεση τη μπουγαδα μου...και ξερεις οτι συντομα θα μπορεσεις να δεις αυτες τις μουσικες live μια άλλη Κυριακη σε αυτή την πολη και γι αυτό σκεφτεσαι οτι δεν είναι και τοσο βάρετη σήμερα η Κυριακή, και μπορεις να ξαναγινεις παιδι και να χτυπησεις τα τυμπανα και να τσαμπουνησεις με τη μελόντικα και και.....και καλα θα κάνω να ετοιμασω και κατι για μεσα στην εβδομάδα γιατι δε θα προλαβω ούτε να επιβιώσω και να γυρισω πισω στον πλανητη γη, να προσγειωνω στο κεντρο της Madrid παλι και, jooo, ότι ...πρεπει να φυγω γιατι ξυπναει αυτη η πολη και χρειαζεται να πιει τον καφε της, κι εγώ σιγα σιγα να κινηθώ.
Πέρα απο τη γειτονισσα, που ποτέ δεν ξέρω ποσο νωρίς σηκώνεται, αλλα πάντα μετακινεί τη μπουγάδα μου για να απλώσει τη δική της στις πιο περιεργες ώρες, νομίζω οτι όλοι οι υπόλοιποι ακομη ρευονται το whisky που μπερδευτηκε με τα λιγδερά πρωτοπρωινά churros στο μπαλωμένο στομάχι (αληθεια, νομιζω οτι και μόνο αυτοι οι βουτηγμενοι στο λάδι λουκουμαδες στις 5 η ώρα το πρωι είναι αρκετοι για να σου φερουν αναγουλα, αλλα οταν δε βρισκεις ουτε ενα τυροπιταδικο ανοιχτο και οι κινέζοι με τις talariñes τους εχουν παει ήδη για ύπνο,ειδικα το σαββατο που το χρηματιστηριο του χτυπαει ζενιθ -εκει δεν υπάρχει κριση- δεν υπάρχει και άλλη λύση, και το έχω κανει κι εγω ρε γαμωτο, και οχι μια και δυο!).
Χθες ομως ήταν μια απο τις λιγες φορες που σαν εξωγήινος εμεινα μεσα, για καμια ταινια, περισσοτερη μουσική, μαγειρικη ισως, (vamos, αδιανόητες ασχολιες για σαββατο βραδυ και μονος) για να διαπιστωσω οτι το πρωινο της Κυριακης, αν δεν εχεις κανονισει εκδρομη στην εξοχή, ειναι οτι πιο βαρετο σε μια πρωτεύουσα. Όλοι εχουν κλειστα τα κινητά τους ή απλά σε αγνοούν, δεν υπάρχει bar ανοιχτο έστω για να αγοράσεις τσιγαρα, απλά φτιαχνεις ένα φραπεδάκι μήπως και αισθανθείς σε άλλο τόπο.
Κι εκεί που χαζευεις σε mail, facebook, taringa και αλλα τετοια, διαβαζεις καμια ψηφιακη κυριακατικη και προσπαθεις να εστω να κοινωνικοποιηθεις μεσω δικτυου, τσουουουπ, ανακαλύπτεις οτι οι Lullatone εχουν εδω και λιγο καιρο καινουριο δισκο. Και παιζει ασταμάτητα απο τοτε, και δεν ακουω ουτε τα τηλέφωνα, ουτε τη γειτονισσα που ισως να αλλαζει θεση τη μπουγαδα μου...και ξερεις οτι συντομα θα μπορεσεις να δεις αυτες τις μουσικες live μια άλλη Κυριακη σε αυτή την πολη και γι αυτό σκεφτεσαι οτι δεν είναι και τοσο βάρετη σήμερα η Κυριακή, και μπορεις να ξαναγινεις παιδι και να χτυπησεις τα τυμπανα και να τσαμπουνησεις με τη μελόντικα και και.....και καλα θα κάνω να ετοιμασω και κατι για μεσα στην εβδομάδα γιατι δε θα προλαβω ούτε να επιβιώσω και να γυρισω πισω στον πλανητη γη, να προσγειωνω στο κεντρο της Madrid παλι και, jooo, ότι ...πρεπει να φυγω γιατι ξυπναει αυτη η πολη και χρειαζεται να πιει τον καφε της, κι εγώ σιγα σιγα να κινηθώ.
No hay comentarios:
Publicar un comentario