Movida Madrileña

Η Movida Madrileña (σ.σ σκηνή της Μαδρίτης, Madrid Scene, αγγλιστί) ήταν ένα κίνημα αντι-πολιτιστικό στις αρχές της περιόδου της μεταπολίτευσης στην Ισπανία (μεταφρανκική εποχή) μεχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80, με κορυφαία στιγμή τη «Συναυλία της ‘Ανοιξης» το 1981.
Η νύχτα της Μαδρίτης ήταν τόσο ενεργή όχι μόνο λόγω των νυχτερινών εξόδων της νεολαίας αλλά και εξαιτίας ενός ασυνήθιστου ενδιαφέροντος στον εναλλακτικό, underground πολιτισμό και στην counter-culture. Η εμφάνιση ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών επέτρεψε την εγγραφή μουσικής διαφορετικής από την μέχρι τότε σερβιρισμένη από τις πολυεθνικές.
Γεννημένο στη Μαδρίτη, το κίνημα «μεταδόθηκε» σε αρκετές μεγάλες πόλεις της Μαδρίτης, με τη συμμετοχή ακόμη και πολιτικών, κυρίως σοσιαλιστών, όπως ο τ’οτε δήμαρχος της Μαδρίτης, που είχαν βαθιές κοινωνιολογικές γνώσεις σχετικά με τον περιθωριακή κουλτούρα των νέων. Η πολιτική στήριξη σε αυτήν την κουλοτούρα υποδήλωνε μία ελαστικότητα μεταξύ της φρανκικής και της νέας δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτή η εικόνα της «μοντέρνας» Ισπανίας χρησιμοποιήθηκε εκ των υστέρων για τη διάλυση της αρνητικής εικόνας της χώρας στο εξωτερικό, αποκτηθείσα από τα σαράντα χρόνια της δικτατορίας. Ωστόσο και παρά τοκίνημα της movida, μεγάλο μέρος της οικονομικής και κοινωνικής υποδομής της χώρας κληρονομήθηκαν απο το παλαιο καθεστώς.

Μπορουμε να ξεχωρίσουμε μέσα από τα καλλιτεχνικά ρεύματα της movida:
Μουσική: Kaka de Luxe, Alaska y los Pegamoides, Pop Decó / Paraíso, Radio Futura, Nacha Pop, Los Secretos, Ejecutivos Agresivos, los Elegantes
Μόδα: Ágatha Ruiz de la Prada
Graffiti: El Muelle
Κινηματογράφος: Pedro Almodóvar, Fernando Trueba
Λογοτεχνία: Gregorio Morales, Vicente Molina Foix, Luis Antonio de Villena, José Tono Martínez, Luis Mateo Díez, Ramón Mayrata.

Περισσότερα: http://lamovidamad.blogspot.com/

Και αφού μετέφρασα τα παραπάνω από την wikipedia, κανα δυο σχολιακια παραπάνω δεν βλάπτουν. Λοιπόν, η γνωστότερη contracultura γειτονιά της Madrid, είναι η Malasaña –βλέπε γειτονιά μου- και ίσως η παρακείμενη -gay-friendly πλέον- Chueca, στις οποίες μπορουν ακόμη να βρεθούν ίχνη της movida, οπως bar, graffiti κτλ.
Κι εδώ έρχεται το μεγάλο χάσμα γενεών: η γενιά των συντηρητικών, καθολικών και πατριαρχικών οικογενειών και η αμέσως επόμενη του απελευθερωμένου, ακομπλεξάριστου και υπερβολικού. Γι αυτό και στην πολιτική, η διαφορές δεξιών-σοσιαλιστών δεν περιοριζονται στις τυπικες δικές μας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά εκφράζουν μια βαθύτερη αλλαγή.
Ωστόσο, μη διανοηθεί κανείς σας να τολμήσει να πει ότι τα λεγόμενα χιτάκια της movida ειναι ξεπερασμένα μουσικά, ότι τα bar τους είναι καιρος να βγάλουν την ντισκομπάλα και ότι ο Almodóvar επαναλαμβάνεται στις ταινίες του. Θα θεωρηθείται το λιγότερο ιερόσυλος.

ΥΓ. Η Buika ειναι μια ισπανίδα με ρίζες απο την Ισημερινή Γουινέα ερμηνεύτρια coplas που την τελευταία Noche en Blanco («Λευκή Νύχτα») στη Madrid έκανε ένα αφιέρωμα στη μουσική και στα τραγουδια των ταινιών του Almodóvar. Στην Ελλάδα είναι γνωστή από μια συμμετοχή της στον τελευταίο δίσκο της Αρβανιτάκη (εξάλλου μοιράστηκαν σε αυτόν τον ίδιο παραγωγό, Limón), από το τραγούδι της Mi Niña Lola (θα το έπαιζε σίγουρα ο Kosmos κάποιο φεγγάρι) και ίσως και από ένα house κομμάτι συνεργασία με τον Kiko Navarro από το Pacha Club (σαν να λέμε το Cavo Paradiso της Ibiza), θα το βρείτε στην τελευταία ή προτελευταία συλλογή του Αλ. Χριστόπουλου, μπορεί και την νούμερο 6 sunset&sunrise, δε θυμάμαι καλά τωρα.