Turista

Πόσες ώρες ακόμη θα καθόμαστε μπροστά σε ένα υπολογιστή ή μια οθόνη για να διαβάζουμε για το τι γίνεται στην Αίγυπτο, στη θάλασσα, στο πετρέλαιο και πόσο έφτασε το brend στην Πατησίων και στα χρηματιστήρια των λαϊκών αγορών, στη γειτονιά και ακόμη και κάτω από το παράθυρο μου, τι κρύβει ο γείτονας μέσα στις γλάστρες του και ίσως τι θα συμβεί με τα τσιμπούρια που κουβαλάει πάνω στο κεφάλι ο σκύλος μου. Εκεί που το μόνο που σου αρκεί είναι να κάνεις ένα πολύ απλό κλικ στο κόκκινο του τηλεκοντρόλ, να πατήσεις ένα x και μετά να ανοίξουν εκείνα τα παράθυρα που ποτέ δεν έχουν γρίλες, παρά μόνο χρώματα, και αναδύουν μουσικές: τουρίστες είμαστε στο μυαλό μας ο καθένας μας...

 ...και αραιά και πού από το δικό μας σε κάποιο ξένο. Κι εκεί εγκλωβιζόμαστε, κάνοντας βόλτες σε ξένα μυαλά χωρίς να υπολογίσουμε τον ξενοδόχο μέχρι να πιάσουμε ξανά πάτο και να πατήσουμε τα ίδια κουμπιά απ’ την ανάστροφη. Και να χάσουμε και τις μουσικές και τα χρώματα. Υπόσχομαι να μην ξαναμπώ στο μυαλό σου, ούτε για τουρισμό, θα μείνω να το χαζεύω μόνο σε καρτ-ποστάλ.  Ευτυχώς που πρόλαβα πριν κατεβάσεις τις μπάρες...