Calçotada

Αυτές τις μέρες είναι η εποχή που τα calçots έχουν την τιμητική τους. Αν και αποκλειστικό προνόμιο της Catalunya, είχαμε την τύχη να τα γευτούμε και στην πρωτεύουσα, παρόλο που πρόκειται για ένα έθιμο άγνωστο στην Castilla.

Πρόκειται για ένα είδος γλυκού φρέσκου κρεμμυδιού που θυμίζει πράσο, ψήνεται ή καίγεται στη φωτιά και μόλις μαυρίσει, το ξεφλουδίζεις σαν να πρόκειται για μπανάνα και αφού το βουτήξεις σε μπόλικη σάλτσα salvitxada, αρχίζεις να το «ρουφάς» σαν κεφάλι γαρίδας. Ακολουθεί απαραιτήτως κρεατικό στα κάρβουνα ενώ η όλη διαδικασία συνίσταται σε ένα ιδιότυπο πανηγυράκι, όπως οποιοδήποτε bbq, στην πιο χορτοφαγική εκδοχή του βέβαια και με μία δόση καταλανικής περηφάνιας.

Εκεί κάπου, ανάμεσα σε τσίκνα, κόκκινο κρασί και καπνό, ήρθαν να πέσουν και οι τίτλοι για τους frikis του Μεξικού, με κάμποση δόση χιούμορ και αλεγρίας, για να μου μείνει αποτυπωμένο μέχρι και σήμερα το πρωί στο μυαλό. Σας τους προσφέρω τουλάχιστον ως μήνυμα θετικής ενέργειας, που θα έλεγε και ο Τσαλίκης.