Microteatro Por Dinero

Ζώντας μέσα σε ένα παράλογο κλιματολογικό φαινόμενο, που τη μία μέρα μας αναγκάζει να βγάλουμε τα καλοκαιρινά απ’ τις ντουλάπες και την άλλη να ντυθούμε με όλο τον εξοπλισμό του σκι, αλλά με τους ίδιους ρυθμούς στην πόλη, θυμήθηκα με αφορμή μία τυχαία συνάντηση με κάτι φίλους το microteatro, όπως ακριβώς το λέει η λέξη, της γειτονιάς μου. Δεν είναι κάτι συνηθισμένο, μάλλον θα είναι και το μοναδικό σε όλη την πρωτεύουσα, αλλά ως πρωτοπόρα η Malasaña (και με επενδυτικούς στόχους πάντα), έχει να επιδείξει ένα project που δείχνει αρκετά ενδιαφέρον.

Πρόκειται για ένα παλιό μπουρδέλο, με έναν ενιαίο ανακαινισμένο χώρο στο ισόγειο, φάτσα γυάλινη στο στενό και διάφανο μπαράκι με μπίρα, κρασί, καμια tapa και ένα αέρα κουλτουριάρικο, στο τοίχο κρέμονται ασπρόμαυρες φωτογραφίες, πίνακες, κολάζ, ανάλογα τον μποέμ τύπο που κάνει την εκθέση. Εκεί κάπου στέκει και μία οθόνη plasma, που κάθε πέντε δέκα λέπτα σε ενημερώνει για την παράσταση που ξεκινάει.

Οι ταυτόχρονες παραστάσεις είναι πέντε, με κοινή θεματολογία που αλλάζουν κάθε μήνα. Γίνονται στον υπόγειο χώρο, όπου και τα δωμάτια της αλλοτινής αγοραίας πράξης, με μηδενική επένδυση. ‘Ενας ή δύο ηθοποιοί σε δεκαπεντάλεπτα μονόπρακτα και βαριά δέκα καρέκλες για τους θεατές, κυριολεκτικά μέσα στη «σκηνή», σχεδόν συνδιαλεγόμενοι μαζί τους. Άλλοτε μια δραματική σκηνή, άλλοτε μια κωμικοτραγική παράσταση, άλλοτε μία ειρωνική παρέμβαση...

Συνίσταται ανεπιφύλακτα. Νιώθεις σαν κάποιος άγνωστος να σε πλησιάζει ξαφνικά και να σου διηγείται το προσωπικό του δράμα, ένα ανέκδοτο ή το μελλοντικό του εκδοτικό επίτευγμα. Και για όσους δεν έχουν άνεση με την ισπανική, συνίσταται εξίσου. Εξάλλου (σχεδόν) πάντα υπάρχει κάποια από τις πέντε που σκηνογραφικά έχει να πει πολλά.