Experimentaclub και παρενέργειες

‘Επειτα από ένα αρκετά πειραματικό φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής σε έναν από τους πιο πρωτοποριακούς χώρους της Madrid και μαζί με μία συναυλία αρκετά ξεσηκωτική και δυναμική με ήχους πιο σκοτεινούς και techno, άρχισα να «ξεφυλλίζω» στο net κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα φεστιβάλ της χώρας, αρχής γενομένης από τα πιο πρόσφατα. Όχι ότι συνηθίζω να πηγαίνω, αλλά τα δεύτερα ονόματα τις περισσότερες φορές μου τραβάνε την προσοχή: βρίσκονται εκεί όχι για να γεμίσουν το πρόγραμμα αλλά μάλλον γιατί χρειάζονται πιο απαιτητικά αυτιά. Παραθέτω link για όσους ενδιαφέρονται, χρόνος υπάρχει ακόμη για να οργανωθείτε.

Sos 4.8 (Murcia):
Είναι εκείνο το σαββατοκύριακο που η πρωτεύουσα αδειάζει από modernos. Εμφανίζεται τόσο ο Tiga όσο και η Patty Smith ενώ δε λείπουν και αρκετές εγχώριες παραγωγές, όλα πλαισιωμένα από σύγχρονες μορφές τέχνης και σεμινάρια. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ έδωσε μία πολιτιστική ώθηση στην -κατα τα άλλα αδιάφορη- Murcia και της προσέδωσε έναν μάλλον υπερεκτιμημένο ποπ αέρα, ωστόσο αγαπήθηκε όσο κανένα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα.

Primavera Sound (Barcelona):
Μάλλον μετά από μία συγκεκαλυμμένη επιθυμία του ακροαστικού κοινού για ένα φεστιβάλ που δε θα μπλέκει τα αβγά με τα πασχάλια (βλέπε ισπανόφωνη ή μη σκηνή), χωρίς βέβαια να μην επικριθεί για αυτό, το Primavera Sound προτείνει ανεξάρτητους ήχους και μουσικές από την Ιαπωνία μέχρι τη Βραζιλία και από την Πολωνία μέχρι την Αργεντινή. Με πολλά τρανταχτά ονόματα, μερικά ακόμη άνοστα, μάλλον θα στεκόμουν στους Salem, Sufjan Stevens και τους δικούς μας Berlinetta.

Sonar (Barcelona, A Coruña):
Με ήχους υψηλών προδιαγραφών, αρκετά ηλεκτρονικό και μερικές φορές πειραματικό, έρχεται να παρουσιάσει εδραιωμένες αξίες ή νέες ελπίδες. Με μία ταυτόχρονη διπλή έκδοση σε Barcelona (σε ένα εκπληκτικό χώρο στο κέντρο της πόλης) και A Coruña, χωρίζεται σε day ή night ανάλογα με την ένταση. Ξεχωρίζει η συναυλία κλείσιμο με Alvaro Noto + Ryuicihi Sakamoto και για την ήρεμη δύναμη τους οι Four Tet, Hauschka και Toro y Moi. Φαντάζει ως το ιδανικότερα συνδυασμένο ενώ εκεί στα μέση Ιουνίου μοιάζει ακόμη πιο θελκτικό με μία πτήση κατευθείαν για Ibiza.

Dcode (Madrid):
Αν και δεν νομίζω ότι μπορεί να συμπεριληφθεί στα πιο ενδιαφέροντα, ωστόσο είναι ίσως η μοναδική πρόταση της Madrid. Στο πανεπιστημιακό πάρκο, προσπαθεί να μπλέξει την πιασάρικη ηλεκτρονική μόδα με ντόπια γκρουπάκια (με πολλούς φίλους στο fb). Ίσως στο μέλλον να έχει να μας επιδείξει κάτι καλύτερο. Αναμένουμε.

ΥΓ. Ψάχνοντας να δω τί έχει να μας προσφέρει φέτος το Synch της Αθήνας, διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει κάτι ακόμη. Αν και μου φάνηκε κάπως ανοργάνωτο από πλευρά τους, εν τέλει με έπεισε μία άλλη συγκυρία να περιμένω, «θα είναι για να ψαχτεί καλύτερα», σκέφτηκα. Η άλλη συγκυρία δεν ήταν άλλη από ένα αφισάκι που με άφησε άφωνο: μα καλά, Ψαρογιώργης και Πολυφωνικά στο Rockwave;;; Μήπως είδα κανα πρωταπριλιάτικο site; Ή απλά μας παραθέλουν ροκ;