Ελ Κλάσικο

Μετά τη siesta και την paella, ήρθε και άλλη μία ισπανική λέξη να εμπλουτίσει τον λεξιλογικό πλούτο των απανταχού ελλήνων: el clásico, σε προπαραλήγουσα έκδοση αλλά ευκόλως κατανοητή. Πανάκεια πλέον μεταξύ των λαμπρών δημοσιογράφων σε εφημερίδες, φυλλάδες και φθηνά περιοδικά, «ψωμοτύρι» στο στόμα του κάθε ποδοσφαιρόφιλου blogger και φίλαθλων γκρουπ σε fb και fοrum.

Έπρεπε να ακολουθήσουν τέσσερα ματσάκια στη σειρά για να ανακαλύψουμε τον μέχρι πρότινος καθόλου πιασάρικο τίτλο. Και να εξισώσουμε τους αγώνες του CL με τον τελικό ισπανικού κυπέλλου (που μέχρι πριν δύο χρόνια δεν το έβαζαν ούτε στις τηλεοράσεις στα προπατζίδικα) για να δώσουμε μία άλλη χροιά, πολιτική, οικονομική και κυρίως ιστορική.

Το περασμένο Σάββατο είχαν γεμίσει τα bar και το μετρό ασφυκτικά, το φθηνότερο εισιτήριο στο πέταλο άρχιζε από τα €500, προτιμήσαμε τις πίτσες και τον καναπέ. Το τζέρτζελο είναι σχετικό, μια πόλη που παρακολουθεί έναν αγώνα επειδή τον κάνουν όλοι, αφού υπάρχει αλκοόλ και ποτό, τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα, ξανθιές που έχουν μάθει τι σημαίνει offside και πλέον έχουν γνώμη για την τακτική επίθεσης (έλεος!) και εν τέλει, ένα τετραήμερο μας περιμένει μπροστά μας, ευκαιρία να αρχίσουμε από νωρίς το μεθύσι και το γλέντι.

Αν είναι να αφήσετε τη γκόμενα σπίτι, τότε προτείνω ασυζητιτί το derbi madrileño (Atleti-Madrid) περισσότερο νεύρο, φασαρία και κλίκες, θέαμα και γοήτρο. Τώρα, αν είναι να βάφετε και τα νύχια σας ταυτόχρονα, δείτε κάποιο από τα τέσσερα, αλλά προσοχή στους έντονους ψευτοκαβγάδες γιατί μπορεί να σας σκιστεί το καλτσόν. Και για πιο hardcore καταστάσεις, αυτές τις μέρες έχουμε procesiones: είναι για σκληρά νεύρα, και οι ξανθιές είναι πιο υπάκουες από ποτέ. Και δεν κάνω πλάκα...