Pasodoble y Jotas

Επιτέλους, τελείωσε και αυτό το ντελίριο με τα κλάσικος, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και τις φυλλάδες μάλλον εκτός γηπέδων, χωρίς καμία -με εξαίρεση ένα γκολ ίσως- αξία εντός του αγωνιστικού χώρου. Και καταποντίστηκαν και οι procesiones στον ισπανικό νότο, μετά από κύματα κακοκαιρίας που δεν επέτρεψαν τις σταυροφορούσες να ντύσουν και να στολίσουν την κάθε Παρθένο με περούκες και φο, ούτε τους κουκουλοφόρους να περιφέρουν σταυρούς και σταυρωμένους.

Μας απέμειναν μόνο οι γιορτές της πόλης, δύο Μαΐου, στο κέντρο της Madrid: η αντίσταση κατά των στρατευμάτων του Ναπολέοντα αναβίωσε στα στενά, με ανθρώπους όλων των ηλικιών, με χρωματιστά ναπολεόντια κουστούμια, ακόμη και με άλογα για να κλείσει με pasodoble* και jotas*, ακόμη και με ερασιτεχνικά góspel.

‘Οχι, οι φίλοι της Έφης Δώδη προτίμησαν να κατέβουν αυτό το πσκ στη Feria de Abril (παρόλο που φέτος γίνεται μες στο Μάη), στη Sevilla, σε μία φαντασμαγορική εκδήλωση του κιτς, με πολύ βυζί μέχρι το λαιμό και φραμπαλάδες, με κουστούμια δύο νούμερο μικρότερα και περίσσευμα μαγκιάς, με μπόλικο rebujito και κιθαριστικές εκρήξεις sevillanas* μέχρι pachanga και merengue.

* Τα pasodoble και οι jotas είναι παραδοσιακοί χοροί της ευρύτερης Καστίλλης, οι πρώτοι συνδεδεμένοι στενά με τις ταυρομαχίες και οι δεύτεροι κυρίως με την Aragón και γενικά τις βόρειες και ανατολικές επαρχίες της χώρας, γειτονικές της Γαλλίας και ίσως γι αυτό πρόκειται για ήχους πιο ραφιναρισμένους. Αντίθετα, στις τοπικές γιορτές της Ανδαλουσίας ακούγονται περισσότερο οι sevillanas και οι rumbas gitanas, με περισσότερο νεύρο και δακρύβρεχτο στίχο, υπερβολές και τουριστικό ενδιαφέρον. Αν και όλα τους ακούγονται πολύ "ισπανικά", πρόκειται για την ίδια διαφορά που έχει το κλαρίνο της Θήβας με το κλαρίνο του Ζαγορίου. Απλά θέλει το χρόνο της για να της βιώσεις.