martes, 7 de diciembre de 2010

Nocturno


Έχει καιρό που μου είχε ζητηθεί ένα post σχετκά με τη νυχτερινή ζωή της πόλης. Είναι αλήθεια ότι τελευταία παρατηρείται μία μεταμόρφωση, κυριώς μάλλον λογώ της avant-garde σκηνής που εν τέλει επιφέρει αρκετού νεωτερισμούς, άλλοτε ενδιαφέροντες και άλλοτε αναμασημένους. Μάλλον όμως θα επικεντρωθώ σε μία κλασική αξία, σήμα κατατεθέν της Καστίλλης, μάλλον σπάνιο ή ίσως μηδενικού ενδιαφέροντος για τους περισσότερους από εμάς που έχουμε συνδυάσει την Ισπανία με την Βαρκελώνη.

Αποτελεί σημείο αναφοράς σε ό,τι και να έχει οργανωθεί για ένα πσκ και δεν πρόκειται για τίποτε άλλο από το bar Manolo. Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο, αλλά αναφέρεται ως γενικός όρος σε εκείνο το άνω της 25ετίας μπαρ (θα μπορούσε να είναι το bar Pepe ή bar Miguel κτλ), είτε vintage εξ των πραγμάτων είτε κακόγουστο, που διαθέτει κάθε οικοδομικό τετράγωνο που σέβεται τον εαυτό του (χωρίς αυτό, από barrio μετατρέπεται υποτιμητικά σε zona residencial). Αν έχει την τύχη να διαθέτει πλατύ πεζοδρόμιο και τραπεζάκια έξω, ίσως γεμίσει απο νωρίς, το βράδυ όμως ποτέ δεν θα μείνει άδειο.

Αλουμινένια κουφώματα στη τζαμαρία, φωτεινή επιγραφή με την βαρελίσια μπίρα, προθήκη με τα κρύα πιάτα (τουρσιά, ρώσικη, χταποδάκι, αλλαντικά και οπωσδήποτε tortilla) και κατάλογος με τα ζεστά (αβγοπατάτες, κροκέτες, φιλέτο σάντουιτς, patatas bravas και alioli, χοιρινά αυτιά και μάγουλα και άλλα ανατριχιαστικά), μηχανή για τσιγάρα και ένα δυό φρουτάκια (σχεδόν πάντα κατειλημμένο και μάλιστα με εκείνη την ενοχλητική pop μουσική), τραπεζάκια λάκας και κιτς καρέκλα (εκείνη η μαύρη με στρογγυλεμένη σιδερένια πλάτη και πλαστικό εκρού διχτυωτό κάθισμα), τσαλακωμένες πλαστικοποιημένες χαρτοπετσέτες, κουκούτσια από ελιές και οδοντογλυφίδες στο πλαστικό δάπεδο, βαρέλι με vermú, και το μόνο αντικείμενο της νέας χιλιετίας είναι η tft οθόνη για όλους τους αγώνες (και αν την ώρα που θα βρεθείς εκεί έχει μόνο πρωτάθλημα Κορέας, θα παίζει το big brother ή κανένα μεσημεριανό, που ευτυχώς παίζονται όλες τις ώρες).

Ανοίγει από νωρίς το πρωί και κλείνει μόλις το αλκοόλ απαιτεί μουσική και νεύρο. Ανάλογα με την ώρα πάει και η πελατεία. Η καλύτερη μου βέβαια είναι εκείνη η πρώτη πρωινή ένα σάββατο. Ελλείψει γρήγορου φαγητού κατά τη διάρκεια της νύχτας και μόλις έχουν κλείσει τα χοντρά διασκεδάδικα, συνθέτει ένα αρκετά σουρεαλιστικό σκηνικό, που ωστόσο όλοι δείχνουν να απολαμβάνουν σαν σε έργο τέχνης. 





4 comentarios:

  1. ...πολύ ενδιαφέρον...σημειώθηκε ήδη, ελπίζω να ξαναποστάρεις σχετικά να μαθαίνουμε κι εμείς...ξέρω θα σε ξενερώσω τώρα αλλά σε λίγους μήνες μια υποχρέωση θα με οδηγήσει στη Βαρκελώνη, την οποία δεν συμπαθείς ιδιαίτερα...εκεί ποιος θα μας πει 2-3 πραγματάκια με τον μοναδικό τρόπο που περιγράφεις?...

    ResponderEliminar
  2. Ενδιαφέρον ποστ.Σημειώθηκε (τυχερέ ezak)

    ResponderEliminar
  3. Βαρκελώνη; Για θυμήστε μου λίγο...
    Εμπάθεια; Διαφαίνεται κάτι τέτοιο; Απλά, την τελευταία φορά που βρέθηκα μου θύμισε το Γαϊδουρονήσι της Κρήτης -και έχει χρόνια που βρέθηκα εκεί: αναρωτιόμουν μήπως το μετέφεραν στην Κηφισιά ή το αντίθετο και δεν ενημερώθηκα.
    Πάντως, εκτός από το σταθμό Sants (σε 2h30min έχεις φτάσει Madrid!), προτείνω ρέμπελη πρωινή βόλτα στη Grácia (μακριά από το Passeig) και για παραλία στη Nova Mar Bella ή πιο πέρα. Και για κάπου πιο κοντά και underground γύρω από το St.Antoni. Κάποια πηγή που να μην είναι guiri δυστυχώς δε γνωρίζω.

    ResponderEliminar
  4. ...ευχαριστώ, κάθε λέξη θα είναι και μια περιπλάνηση, για να δούμε....

    μόνο 2.30 ώρες?...λες?...

    ResponderEliminar